Savruldu içime akıttığım gözyaşlarım
Toparlayabilirsen senin olsun
Ayrıldı ruhun bu bedenden
Bulabilirsem göğün olsun
Umutları ekmekten vazgeçti gönlüm
Kalbimi nadasta
Ellerimi pencerenin pervazında
Gözlerimi yollarını gözlesin diye ardımda bıraktım.
Giderken ardında bir iz bile bırakmadın
Oysa ben senin her zerreni içimde saklamaya hazırdım
Yurdundum
Yolcum oldun
Yurdumdun
Yetim kaldım
İki gönlü yaralı
Uçurtmayı elinden kaçıran iki masum çocuktuk
Kırdılar kanatlarımızı
Oysa gökte süzülmek için can atardık
Ondandır uçurtmalara olan sevdamız
Çünkü bilirdik herkesten özgürdür onlar
Ta ki cani ağaçlar canlarını alana kadar
Hayatın acımasızlığına takıldı pembe umutlar
Hayallerimize boyumuz yetişmez oldu artık
Aradan kaç yıl geçti sayamadım
Sen de sayısız uçurtmalarım gibi maviliklerdesin artık
Ellerimden kayıp gittiklerinde yaptığım gibi
Elimi uzatsam
Dokunabilir miyim sana
Çok uzaktasın, seslensem duymaz mısın
Sen yüksekleri hiç sevmezsin
Korkmuyor musun oralarda
Bir sürü uçurtma alsam
Tutunup gelemez misin yanıma
Aradan kaç yıl geçti sayamadım
Gönderdiğim uçurtmalar neden getirmez ki seni bana
Bende bir uçurtma olsam
Süzülsem ağaçlar arasından
Usulca gelsem yanına
Arada aklıma takılır hâlâ
Neden bensiz gidersin
Sen yüksekleri hiç sevmezsin
Sen yokken uçurtmalar
Koca birer uçurum oldular hayatıma
Mutluluğa dili dönmez artık ömrümün
22.08.2021
Comentarios